در سال 2008، استون مارتین اعلام کرد که قصد دارد برند لاگوندا را دوباره راهاندازی کند تا به موقع برای جشن صدمین سالگرد شروع به ساخت خودروهای موتوری آماده باشد. در اولین روز نمایشگاه خودرو ژنو 2009، زمانی که مارک ریچمن، مدیر طراحی استون مارتین، پوشش از روی خودرو برداشت، مشخص شد که تماشاگران کمی شگفتزده شدهاند. این که خودرو چهار در است، قابل پیشبینی بود، اما یک شاسی بلند کراساوور آوانگارد و چهار چرخ متحرک کاملا غیرمنتظره بود، استون مارتین این خودرو را LUV نامید که مخفف Luxury Utility Vehicle – خودروی لوکس کاربردی بود.
در سال 2009، استون مارتین و مرسدس بنز تازه همکاری خود را آغاز کرده بودند و یکی از اولین پروژههای ایدهای که از این همکاری به دست آمد، یک شاسی بلند لوکس سطح بالا بود. این پروژه کانسپت لاگوندا نام داشت و برای آغاز احیای نام لاگوندا در نمایشگاه خودرو ژنو 2009 رونمایی شد. این پروژه هرگز به تولید نرسید و شاسی بلند لاگوندا واقعی نشد. کانسپت استون مارتین LUV قرار بود بر اساس پلتفرم مرسدس GL-Class ساخته شود و از سیستم چهارچرخ محرک 4Matic مرسدس استفاده کند.
هیچ راهی برای پیشبینی قیمت فروش این استون مارتین LUV وجود ندارد، زیرا هیچ سابقهای برای یک خودروی مفهومی تکنسخه با صفر کیلومتر که ممکن است حتی قانونی برای جاده نباشد، وجود ندارد. همه چیز به این بستگی دارد که کسی چقدر مایل است برای مالکیت چنین قطعه عجیبی از تاریخ خودروسازی بریتانیا بپردازد. هر کسی که در نهایت آن را بخرد، چیزی واقعا منحصر به فرد خواهد داشت. در نهایت خودرو استون مارتین LUV با قیمت 33 هزار پوند یا حدود 42 هزار دلار در یک حراجی فروخته شد.
مدل استون مارتین LUV برای اولین بار در سال 2009 در نمایشگاه خودرو ژنو رونمایی شد و همکاری نوآورانه بین استون مارتین و مرسدس را به نمایش گذاشت. متأسفانه، این واحد بر خلاف خودرویی مانند ونتیج هرگز به تولید انبوه نرسید. به طرز عجیبی، به جای اینکه در موزهای به نمایش گذاشته شود، به نوعی به مالکیت خصوصی درآمده است.
بزرگترین عیب خودرو، عدم داشتن گواهی قابلیت استفاده در جاده است، به این معنی که رانندگی آن در جادههای عمومی غیرقانونی است. همچنین، با وجود وضعیت بکر آن، بعید است کسی حتی در ملک خصوصی نیز بخواهد آن را براند، به دلیل وضعیت صفر کیلومتری آن. این امر بسیار تاسفبار است، با توجه به اینکه زیر کاپوت آن یک موتور 5.9 لیتری V12 از DB9 معاصر خوابیده است. از نظر ساختاری، این شاسی بلند بر اساس پلتفرم مرسدس GL ساخته شده است.
نامی محترم از گذشته دوباره زنده میشود. استون مارتین از نمایشگاه خودرو ژنو 2009 برای معرفی اولین شواهد فیزیکی از احیای نام لاگوندا استفاده کرد؛ نامی که آخرین بار در سدان چهاردر طراحی شده توسط بیل تاونز در دهه 1980 دیده شد. کانسپت استون مارتین LUV توسط استون مارتین به عنوان یک تورر معرفی شده، اما بیشتر شبیه یک کراساوور مدرن به نظر میرسد.
طراح، مارک ریچمن، گفت که این یک وسیله نقلیه است که میتواند مسافران خود را با نهایت لوکسی جابهجا کند، وسیلهای که به ما امکان میدهد به مکانهای مختلفی سفر کنیم، در حالی که استون مارتینها همیشه خودروهای اسپرت با ارتفاع پایین باقی خواهند ماند. داخل خودرو به گونهای طراحی شده که صندلیهای عقب بیشتر شبیه به یک جت خصوصی هستند، در حالی که صندلیهای جلو بیشتر رانندهمحورند. لاگوندا به عنوان یک خودروی لوکس برای بازارهای نوظهوری مانند خاورمیانه، چین و روسیه معرفی شده، جایی که حفظ حریم خصوصی بسیار مهم است، که همین موضوع خط بالای عقب و پنجره باریک عقب را توضیح میدهد. این کانسپت خشن و حجیم بوده و مورد تنفر تمام طراحانی است که با آنها صحبت کردهایم.
اگرچه استون میگوید کانسپت Aston Martin LUV یک شاسی بلند نیست، اما بر اساس زیرساختهای مرسدس بنز GL-Class ساخته شده و موتور 5.9 لیتری V12 استون مارتین تمامی چرخها را به حرکت در میآورد. کارکنان استون میگویند اگر این کانسپت به تولید برسد، معماری GL امکان دسترسی به مجموعهای متفاوت از پیشرانهها، از جمله موتورهای دیزلی را فراهم میکند. با طول حدود 200 اینچ و ارتفاع 69.0 اینچ، خودروی بزرگی است، هرچند که حجم آن با چرخها و لاستیکهای غولپیکر 22 اینچی تا حدودی پنهان شده است.
درون خودرو میتوانید ببینید که چقدر به تمرکز بر لوکس بودن اهمیت دادهاند. همه جا چرم است و صندلیها به نظر میرسد که یک آستر خز دارند که آنها را شبیه به کروئلا دویل میکند. به طرز عجیبی، فکر میکنم این موضوع به شکل خوبی معنا دارد. جالب است که این ایده موفق نشد، و تنها لاگوندا مدرن که به تولید رسید، آن خودروی نوکتیز بود که بر اساس استون مارتین رپید ساخته شده بود. یک زیر برند لوکس برای خودروساز همچنان به نظر ایده خوبی میآید.
همانطور که کابین استون مارتین LUV نیز نشان میدهد، طراحی آن به هیچ خودروی دیگر استون مارتین شباهت ندارد. چهار صندلی جداگانه، فرشهای ابریشمی، کوسنهای صندلی برای مسافران عقب و لیوانهای شیشهای از ویژگیهای آن است.
در دهه اول این قرن، استون مارتین یک شرکت بسیار متفاوت بود. این شرکت در آن زمان در وضعیت مالی بدتری قرار داشت. اما حتی در سال 2009، استون مارتین میدانست که برای بهبود نتایج بازار خود به یک شاسی بلند نیاز دارد و کانسپت استون مارتین LUV تلاش این برند برای ساخت یک شاسی بلند لوکس V12 بود. این خودرو خیلی پیش از اینکه DBX به واقعیت بپیوندد، توسعه داده شد. آخرین نکته، به خاطر داشته باشید که این یک کانسپت واقعی است که در نمایشگاه خودرو ژنو 2009 به نمایش گذاشته شد، زمانی که لاگوندا صد سالگی خود را جشن میگرفت. به عبارت سادهتر، شما میتوانید مالک یک تکه از تاریخ استون مارتین باشید و بهترین قسمت این است که با توجه به اینکه این یک خودروی منحصر به فرد است، هزینه زیادی ندارد.
اطلاعیه مطبوعاتی در آن زمان به طور افتخارآمیز از بازگشت این برند نمادین خبر داد و احتمال تولید این خودرو نیز بسیار قوی به نظر میرسید. با این حال، این خودرو تنها برای یک روز روی سکوی اصلی نمایشگاه باقی ماند. سرانجام پس از 10 سال که پنهان بود، لاگوندای جنجالی برای اولین بار در نمایشگاه بهاری AMOC 2019 به نمایش عمومی درآمد، با ترتیبات ویژهای که با AMHT و مالک خودرو صورت گرفته بود. در سال 2023، این خودرو در حراج آنلاین برای فروش عرضه شد.
این کانسپت در نمایشگاه خودرو ژنو 2009 به منظور بررسی یک خط مدل جدید و متمرکز بر لوکس بودن برای استون مارتین، اما با نشان لاگوندا، معرفی شد؛ برندی تاریخی بریتانیایی که استون مارتین حقوق آن را در اختیار دارد. به دلایل متعددی تولید استون مارتین LUV هرگز اتفاق نیفتاد.
کمبود بودجه، بخشی به دلیل بحران مالی جهانی در آن زمان، و ظاهر بحثبرانگیز خودرو از جمله این دلایل بودند. در آن زمان، شاسی بلندها هنوز موضوعی بحثبرانگیز برای برندهای عملکردی بودند، هرچند پورشه توانست از این موضوع فرار کند. با این حال، استون مارتین هرگز از این ایده دست نکشید. در سال 2019 یک کانسپت شاسی بلند لاگوندا دیگر را رونمایی کرد و اگرچه تولید آن کانسپت نیز هرگز اتفاق نیفتاد، عناصر طراحی آن به استون مارتین DBX که سال بعد معرفی شد، منتقل شد.
منبع: آذین بلاگ
نظر شما